Precies 20 jaar geleden werd ik een lobby boy van een meesterlobbyist; inmiddels de meest gehate man van het land. Nog geen half jaar terug liepen de gasten met een replica van een omhoog gewaaide witte kuif op hun kop, uit liefde. Maar tegenwoordig veeg ik vrijwel iedere dag een ingeslagen ruit bijeen. Er heerst diepe wrok in dit ooit volgeboekte hotel. De gasten die nu nog entree maken, konden niet meer onder hun vroegboekkorting uit, en ik weet vrijwel zeker dat zíj de boosdoeners zijn van mijn veegleed. Of mijn collega’s, mijn oneerbiedige collega’s! De liefde die ooit in een gepocheerd ei werd gestopt door het medepersoneel heeft plaats gemaakt voor betonvoer. En de half ontwikkelde croissantjes van het ochtend buffet dienen als bakstenen voor dit tuig. Maar ík blijf zijn imperium trouw! Ik kan mij geen beter leven wensen dan hier, in mijn bladgouden lift. Uniek in zijn soort! Mijn verdiepingsknoppen verlenen zich aan liftmuziek, geheel afgestemd op zijn wens. 61 liedjes welgeteld, beginnend bij ‘Eye of the Tiger’ tot ‘The World’s Greatest’: de bovenste verdieping waar hij zich bevindt. De enige verdieping waar ik nog nooit een voet in heb gezet. De verdieping die mij beperkt in mijn vak. Hanna vindt het belachelijk wanneer ik mijn werk een ‘vak’ noem, maar wat weet zij nou. Zij werkt voor Greenpeace. Over corrupt gesproken! Normaal word ik hier elke ochtend naast haar wakker, maar inmiddels staat ook zij dagelijks met een croissant voor zijn ruit. En ik heb haar nog wel ontmoet in mijn lift. Ik bracht haar al een week lang naar de verdieping ‘I Will Always Love You’, en op haar laatste verblijfsdag verzamelde ik eindelijk de moed om haar verdieping als serenade voor te dragen. Sindsdien is zij hier niet meer weggegaan. Tot vandaag, mijn jubileumdag. Hoe kan ze me dit aandoen op de dag dat ik mijn glas wil heffen, niet vegen! Onderweg naar beneden in een lege lift, draai ik vluchtig met trillende vingers mijn shag. Hanna staat daar op mij te wachten, om hopelijk haar spijt te uiten. Bijna beneden rinkelt de werktelefoon in mijn broekzak en de losse shag valt door een schrikbeweging op de grond. Een schrik die omslaat in paniek. Niet vanwege de shag op de vloer die zo snel mogelijk moet worden opgeruimd, maar na de eenzijdige conversatie waar ik al 20 jaar op heb gewacht. De liftdeur gaat open en ik sta voor mijn grootste dilemma ooit: ‘I Will Always Love You’ of ‘The World’s Greatest’.